Denizli Hikayesi

Hafta içi Denizli maçının biletleri 100 TL olarak açıklanınca napıp edip oraya gitmek lazım dedik. Cepte bilet olmayacak gerekirse maçı da izleyemeyeceğiz ama oraya gideceğiz diyordu herkes. Ve bunun için bi otobüs dolusu deli lazımdı tabi. Otobüs 1 günde doldu ve cumartesi gecesi beklendi.

Cumartesi gecesi Kunta Mustafa Ağabey ile evlendirme dairesi önünden aldılar bizi ve yola koyulduk. Yola çıktığımızda kimsenin aklından maça nasıl gircez sorusu geçmiyordu. o yüzden direkt Denizli'ye gitmektense sür şoför abi Çeşme'ye dedik ve gittik. Burası bize kalsın

Çeşme'den çıktıktan sonra İzmir üzerinden Aydın ve Denizli'ye girdik ama araba o kadar yavaş ki yol hiç bitmiyor. Neyse ki arabada ki makara süper gidiyor yeni besteler gırla ama bakalım bu yeni besteleri tribünde söyleyebilecek miyiz?

Denizli'ye girdiğimizde şehir girişinde ki yemek yerlerine uğradık ve üzerine afiyet pilav üstü döner ve tonca salata yedik. Öyle bir yemişizki yemek sonrası tuvalette sıraya girmek zorunda kaldık.

Sonra gelen telefon ile Pamukkale yolunun girişinde GFB otobüsünü beklemeye koyulduk. Münferit gelenler ile hasret giderildi. ve GFB otobüsleri de gelince düştük yola, kısa bir polis araması ve eskortu ile tabi.

Stada gelince çevresini inletmeye başladık hemen. Maçın havasını almaya başlamıştık. Yeni besteleri ufaktan dökmeye başladık.

Stadın biletli girilen ara yerine bir şekilde girdikten sonra içeri nasıl gireriz diye düşünmeye başladık. Telefonlar aramalar falan. 30 kişide bilet yok. Bu arada 3 yıldızlı amir bile bizi içeri sokmak yollar arıyor ama onuda aşan şeyler söz konusu.

İşin özü Fenerbahçe'miz oralarda Allah korusun yalnız kalır diye gittiğimiz deplasmana giremedik. Tribünde ses nasıldı destek nasıldı inanın bilmiyoruz. ama gol olduğunda tribünün arkasında beklemek biraz acı verici.

Kimin cebinden bir maç için 100 TL çıkabilir ki? Ama oraya gidenler bunu düşünmediler. Gerekirse girmeyiz ama yine de gideriz dediler. Yolda, hem giderken hem de dönüşte şampiyonluk şarkıları söylendi. herkes inanıyor artık.

Biz girmeyelim deplasmana ama hep kazansın Fenerbahçe.

Bu sene tıklım tıklım otobüsler ile gidelim deplasmanlara. Sevdamıza kimse engel olamasın. Kenetlenelim ve şampiyon Fenerbahçe diye haykıralım.

*toplamda 1227 km yol yaptık İstanbul ve ege arasında "o" çizmiş olduk Dönüş Afyon'dan olunca.

EVREN.